کهکشان راه شیری از منظر فرازمینی ها! - وبلاگ تحصیل

به گزارش وبلاگ تحصیل، یک ستاره شناس فرازمینی در یک کهکشان دور اگر با تلسکوپ به کهکشان راه شیری در آسمان شب نگاه کند، چه چیزی را می بیند؟ دانشمندان آنچه را که راه شیری ممکن است برای ستاره شناسان بیگانه به نظر برسد، بازسازی کرده اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، ما هر بار که با تلسکوپ به آسمان شب نگاه می کنیم، کهکشان های بیگانه را می بینیم، اما بیگانگان احتمالی موجود در آن کهکشان ها وقتی به ما نگاه می کنند، چه چیزی ممکن است ببینند؟ تحقیقات تازه به تازگی تصویر تازهی از اینکه کهکشان میزبان ما برای هر کسی که از بیرون به آن نگاه می کند، چگونه است، ارائه کرده است.

جیان هوی لیان، ستاره شناس موسسه نجوم ماکس پلانک و دانشگاه یونان چین می گوید: اگر بخواهیم بدانیم کهکشان راه شیری خاص است یا نه، یافتن راه هایی برای مقایسه کهکشان خانه ما با کهکشان های دورتر چیزی است که به آن نیاز داریم. از زمانی که ستاره شناسان از 100 سال پیش دریافتند که کهکشان راه شیری تنها کهکشان جهان نیست، این یک سوال بی جواب بوده است.

معین اینکه کهکشان ما از بیرون چگونه به نظر می رسد کار سختی است، به خصوص که هیچ کس تا به حال آن را ندیده است، اما ما بر اساس آنچه در مورد کهکشان خود و موقعیت خود در آن می دانیم، سرنخ هایی داریم. ما همچنین هزاران کهکشان دوردست داریم که می توانیم آن ها را مطالعه کنیم تا بفهمیم کهکشانی شبیه به کهکشان ما از بیرون چه شکلی است.

لیان، ماریا برگمن و دیگر ستاره شناسان در موسسه نجوم ماکس پلانک تصمیم گرفتند از داده های جامعی در مورد ترکیب شیمیایی کهکشان ما و ترکیبات طیف شیمیایی دیگر کهکشان های مارپیچی استفاده کنند تا تصویری شیمیایی از آنچه یک ستاره شناس بیگانه مثلا در کهکشان آندرومدا ممکن است با نگاه کردن به همسایه کوچک تر خود، یعنی کهکشان راه شیری، ببیند را گردآوری کنند.

در حالی که هیچ راهی برای دانستن اینکه کهکشان ما دقیقاً از بیرون چگونه به نظر می رسد، وجود ندارد، حداقل می توانیم تصویری از ترکیب شیمیایی آن مشابه با آنچه کهکشان های دیگر برای ما به نظر می رسند، ترسیم کنیم.

اخترشناسان مؤسسه نجوم ماکس پلانک به طور معین به چگونگی توزیع عناصر سنگین تر از هلیوم(هر عنصر سنگین تر از هلیوم در نجوم، فلز نامیده می شود) در دیسک کهکشان ما نگاه کردند.

چیزی که آنها دریافتند این بود که یک کمربند فلزی وجود دارد که از فاصله حدود 23 هزار سال نوری از مرکز کهکشان شروع می شود، جایی که محتوای فلز ستارگان قبل از اینکه به آرامی به حدود یک سوم خورشید در فاصله 50 هزار سال نوری از مرکز کهکشان کاهش یابد، تقریباً به همان سطح خورشید ما افزایش می یابد.

در مقایسه با شبیه سازی ها و سایر داده های رصد کهکشان های دیگر، حدود یک تا 11 درصد کهکشان ها کمربند فلزی مشابهی دارند و به نظر می رسد افت فلز به سمت لبه کهکشان راه شیری شدیدتر از کهکشان های مشابه باشد.

اگر پای هیچ دلیل دیگری در میان نباشد، به نظر می رسد که راه شیری به دلیل شرایط خود، کهکشانی جالب برای مطالعه برای ستاره شناسان بیگانه خواهد بود.

برگمن می گوید: یافته ها بسیار هیجان انگیز هستند! این اولین باری است که می توانیم محتوای شیمیایی دقیق کهکشان خود را با میزان گیری های بسیاری از کهکشان های دیگر به طور معناداری مقایسه کنیم. نتایج برای نسل بعدی مطالعات جامع تشکیل کهکشان ها مهم است. این مطالعات از داده های برنامه های رصدی در مقیاس بزرگ آینده استفاده خواهند کرد که راه شیری یا کهکشان های دور را هدف قرار می دهند. تحقیقات ما نشان می دهد که چگونه می توان دو نوع مجموعه داده را به طور معقول ترکیب کرد.

این یافته ها به تازگی در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.