سوخو 35 فلانکر ؛ توانایی بهترین جنگنده روس ها دربرابر رقبا - وبلاگ تحصیل

به گزارش وبلاگ تحصیل، هواپیمای سوخو 35 فلانکر E پیشرفته ترین و بهترین جنگنده حال حاضر نیروی هوایی روسیه است. این هواپیما رقیبی جدید برای جنگنده های نسل 4 غربی است.

وبلاگ تحصیل - علی محمدی: هواپیمای سوخو 35 فلانکر E امروزه پیشرفته ترین هواپیمای جنگنده در نیروی هوایی روسیه است.

این سوخو نمادی از هواپیماهای برتری هوایی نسل چهار روسیه به شمار می رود.

این هواپیما تا زمانی که جنگنده نسل پنجم رادار گریز PAK-FA به تولید انبوه برسد، به عنوان اصلی ترین هواپیمای برتر هوایی روسیه باقی خواهد ماند.

سوخو Su-35 فلانکر با قابلیت مانور فوق العاده، الکترونیک پیشرفته و جنگ افزارهای مدرن خود، به خوبی می تواند با هواپیماهای غربی همچون F-15 ایگل رقابت کند.

فلانکر به خوبی می تواند توانایی های خود در رزم هوایی را به رخ جنگنده هایی همچون F-15، یورو فایتر تایفون و حتی رافال فرانسوی بکشد.

با این وجود در مورد اینکه بتواند با نسل پنجم هواپیماهای آمریکا مانند F-35 و F-22 رقابت کند، ابهاماتی وجود دارد.

در ادامه به معرفی و بررسی سوخو Su-35 فلانکر E خواهیم پرداخت.

پیشینه

سوخو 35 را باید نسخه ای تکامل یافته از سوخو 27 دانست.

سوخو 27 در اواخر جنگ سرد، برای رقابت با F-15 آمریکایی ها طراحی شده بود.

این جنگنده بزرگ و سنگین، دو موتوره بود و توانایی بالایی در رزم هوایی داشت.

سرعت و تسلیحات این هواپیما برای رزم نزدیک هوایی یا اصطلاحا داگ فایت بسیار مناسب بودند.

سوخو 27 در نمایشگاه هوایی پاریس در سال 1989 توانست با اجرای یک مانور سنگین کبرا، همگان را به حیرت وا دارد.

در مانور کبرا، خلبان دماغه هواپیما را تا 120 درجه بالا می آورد.

در عین حال با همین زاویه به جهت مستقیم خود ادامه می داد.

این مانور بسیار سنگین و خطرناک است و با هر هواپیمای نظامی نمی تون آن را انجام داد.

سوخو 27 به طور گسترده ای توسط روسیه صادر شد.

ولی تا به حال شانس رویارویی با هواپیماهای غربی را در هیچ جنگی پیدا نکرده است.

البته در جنگ بین اتیوپی با اریتره، این هواپیما توانست در نبرد با میگ های 28 اریتره، با نابود کردن 4 فروند میگ به پیروزی هوایی دست پیدا کند.

روس ها سوخو 27 را بعدها ارتقا داده و توانایی حمله به اهداف زمینی را نیز به آن اضافه کردند.

بهترین #جنگنده برای ایران

گزارش های بیشتر را در کانال #بیت-ران ببینید @bitrun-ir@bitrun-ir pic.twitter.com/mJMFEfAY3Z

- bitrun.ir (@bitrun-ir) December 11, 2020

نحوه شکل گیری

تاریخچه توسعه سوخو 35 مقداری پیچیده است.

این هواپیما نسخه ای ارتقا یافته از فلانکر با باله هایی کوچک در بخش جلو (کانارد) است.

اولین نسخه آن در سال 1989 رونمایی شد.

اما آن نسخه، هواپیمایی نیست که امروزه در خدمت نیروی هوایی روسیه قرار گرفته است و تنها 15 فروند از آن تولید شد.

ارتقا بعدی فلانکر رونمایی از نسخه دو نفره ای با نام سوخو 30 بود.

سوخو 30 در بازار صادرات هواپیمایی پیروز بود و روسیه آن را به کشورهای زیادی صادر کرد.

مدل فعلی فلانکر که فاقد کانارد است، با نام سوخو 35 شناخته می گردد و پیشرفته ترین هواپیما از خانواده فلانکر است.

کار توسعه این هواپیمای جنگی در سال 2003 شروع شد.

کار توسعه آن را شرکت کومسوملسک آمور بر عهده داشت که یکی از زیر محموعه های هواپیما سازی سوخوی است.

انتها نسخه نهایی فلانکر در سال 2007 رونمایی شد و در سال 2009 در خط تولید قرار گرفت.

موتورها و بدنه

هواپیماهای خانواده فلانکر، قابلیت مانور بسیار بالایی دارند.

این هواپیماها به گونه ای طراحی و ساخته شده اند تا بتوانند مانورهایی را انجام دهند که انجام آن ها با استفاده از مکانیزم های آیرودینامیکی متداول، و برای خیلی از هواپیماها غیر ممکن است.

در سوخوی 35 سازنده توانسته است با استفاده از سیستم تغییر بردار رانش، که روی موتورهای ساترن AL-41F1S سوار شده اند، به این توانایی دست پیدا کند.

در چنین سیستمی نازل های خروجی موتورها قابلیت تغییر جهت را دارند.

به این ترتیب، هواپیما می تواند برای انجام مانور از موتورهای خود نیز استفاده کند.

تنها هواپیمایی که در غرب از سیستم تغییر بردار رانش استفاده می کند، F-22 راپتور است.

چنین سامانه ای به سوخو 35 امکان حرکت با زاویه حمله بسیار بالایی را می دهد.

به این معنا که هواپیما می تواند در جهتی حرکت کند و دماغه آن به سمت جهت دیگری باشد.

زاویه حمله بالا، به این جنگنده امکان هدف گیری سریع تر و راحت تر اهداف هوایی نزدیک را می دهد.

فلانکر E توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 2.25 ماخ را در ارتفاع بالا دارد که با F-22 راپتور برابر است.

در این زمینه از هواپیماهای دیگر غربی، مانند F-35 و F-16 بهتر است.

شتاب گیری این هواپیمای روسی نیز بسیار بالاست.

با این وجود امکان انجام حرکت سوپر کروز را مانند F-22 ندارد.

حرکت سوپر کروز به معنای توانایی حرکت با سرعت بالاتر از سرعت صوت، بدون نیاز به استفاده از پس سوز موتور است.

ماکزیمم ارتفاع عملیاتی این هواپیما 60 هزار پا است که تقریبا با F-22 راپتور و F-15 ایگل برابری می کند و در حدود 10 هزار پا بالاتر از حداکثر ارتفاع F-35، رافال و سوپر هورنت است.

برد عملیاتی

ظرفیت حمل سوخت سوخو 35 فلانکر نیز افزایش پیدا کرده است و می تواند بدون سوخت گیری، تا 3 هزار و 520 کیلومتر را طی کند.

با استفاده از دو باک خارجی، برد این هواپیما به 4 هزار و 768 کیلومتر افزایش پیدا می کند.

سازه اصلی هواپیما از جنس تیتانیوم است و عمر مفید موتورهای آن نیز در مقایسه با دیگر هواپیماهای خانواده فلانکر بالاتر هستند.

عمر موتورهای این هواپیما به 4500 ساعت پروازی می رسد.

البته برای مقایسه باید بدانید که عمر مفید موتورهای F-22 و F-35 در حدود 8 هزار ساعت است.

بدنه فلانکر رادار گریز نیست، با این وجود، اصلاحاتی در ورودی موتورها و کانوپی اجرا شده است تا سطح مقطع راداری هواپیما کاهش پیدا کند.

روس ها، همچنین از مواد جاذب امواج راداری در این هواپیما بهره گرفته اند.

به گفته یکی از منابع روسی، سطح مقطع راداری این هواپیما تا 2 الی 3 متر کاهش پیدا کرده است.

این تغییر سبب می گردد تا هواپیما، برد بیشتری را درون خاک دشمن طی کند و بیشتر بتواند به اهداف خود نزدیک گردد.

تسلیحات

سوخوی 35 دارای 12 محل نصب سلاح در بدنه است.

برای مقایسه، F-15C آمریکایی ها تنها 8 محل اتصال و F-22 نیز تنها 4 محل اتصال تسلیحات دارند.

برای حملات برد بلند، سوخوی 35 می تواند از موشک های هدایت راداری K-77M استفاده کند که در ناتو با کد AA-12 Addar شناخته می شوند.

این موشک دارای بردی بیش از 200 کیلومتر است.

برای درگیری های نزدیک تر نیز امکان استفاده از موشک های R-74 (کد ناتو AA-11Archer) با هدایت مادون سرخ وجود دارد.

این موشک ها امکان هدایت از طریق کلاه خلبان را نیز دارند.

خلبان، تنها با چرخاندن سر خود به سمت هدف می توان موشک را به سمت آن هدایت کند.

موشک R-74، دارای بردی در حدود 40 کیلومتر است و از فناوری بردار رانش متغیر نیز بهره می برد.

موشک AA-11Archer

موشک برد متوسط R-27 و موشک فوق دور برد R-37 نیز تکمیل کننده کلکسیون تسلیحات هوا به هوای سوخوی 35 هستند.

موشک R-37، مخصوص هدف قرار دادن هواپیماهای آواکس، هواپیماهای جنگ الکترونیک و هواپیماهای سوخت رسان است.

سوخوی 35 همچنین از یک توپ 30 میلی متری، با نرخ آتش 150 تیر برای نبرد هوایی نزدیک تن به تن استفاده می کند.

فلانکر توانایی حمل 7.7 تن تسلیحات هوا به زمین را هم دارد.

به طور کلی، هواپیماهای روسی در زمینه استفاده از تسلیحات هدایت شونده هوا به زمین دقیق (PGM) در مقایسه با همتایان غربی خود، عقب تر هستند.

با این وجود، فلانکر توانایی حمل حجم قابل توجهی از این تسلیحات را دارد.

در صورتیکه نیروهای نظامی روسی دکترین خود را تغییر دهند، می توانند روی این هواپیما نیز حساب کنند.

سنسورها و اویونیک

بزرگترین بهینه سازی اجرا شده روی سوخوی 35، در مقایسه با سایر هواپیماهای خانواده فلانکر به سخت افزار آن بر می گردد.

این هواپیما به سیستم اقدام متقابل الکترونیکی قدرتمند L175 Khibiny مجهز است.

همچنین می تواند امواج راداری را مختل و موشک های دشمن را منحرف کند.

وجود این سیستم هدف گیری و سرنگون کردن فلانکر E را تبدیل به کاری بسیار سخت می کند.

رادار سوخوی 35 از نوع آرایه ای PESA است و عملکرد خوبی در شناسایی هواپیماهای رادار گریز دارد.

روس ها ادعا می کنند این رادار، توانایی رهگیری 30 هدف با ابعاد 3 متری را تا فاصله 400 کیلومتر دارد و از فاصله 90 کیلومتری نیز می تواند اهداف پرنده با ابعاد 10 سانتی متر را شناسایی کند.

ایراد رادار PESA این است که ایجاد اخلال در جنگ الکترونیک در آن، نسبت به رادار اسکن فعال الکترونیکی آرایه ای AESA که در جنگنده های غربی دیده می گردد، ساده تر است.

رادار این هواپیما می تواند 4 هدف زمینی را نیز در هر لحظه برای فلانکر E رهگیری کند.

در کنار رادار از سیستم هدف گیری مادون سرخ و IRST نیز استفاده شده است که 90 کیلومتر برد دارد.

این سیستم خطری جدی برای هواپیماهای رادار گریز به حساب می آید.

از دیگر سیستم های پیشرفته در سوخوی 35 باید به سیستم پرواز با سیم ارتقا یافته و سیستم نمایشگر چند منظوره برای خلبان اشاره کرد.

تاریخچه عملیاتی و کاربران

در حال حاضر نیروی هوایی روسیه تنها 48 فروند سوخو 35 فلانکر دارد.

در سال 2016، این نیرو سفارش 50 فروند دیگر از این هواپیما را به سوخو داد.

و قرار شد تا هر سال 10 فروند هواپیما تحویل نیروی هوایی شوند.

روسیه پس از سرنگون شدن یک فوروند سوخوی 24 توسط هواپیمای F-16 ترکیه ای، 4 فروند سوخوی 35 را به سوریه نیز ارسال کرد.

هدف روسیه از این کار ارسال این پیام به کشورهای منطقه بود که نیروی هوایی کشور خود را برای نبرد هوایی آماده می کند و به تهدیدات هوایی پاسخ خواهد داد.

چین نیز 24 فروند سوخوی 35 را سفارش داده است که ارزش کل قرارداد آن بالغ بر 2 میلیارد دلار است.

چین برنامه ای برای خرید تعداد بیشتری از این هواپیما را ندارد.

در عوض، تمرکز خود را روی کپی کردن تکنولوژی تغییر بردار رانش سوخوی 35 گذاشته است تا از آن در جنگنده های بومی خود استفاده کند.

نیروی هوایی چین همین حالا از هواپیمای شنیانگ J-11 استفاده می کند که یک کپی از سوخوی 27 است.

هند و برزیل نیز از دیگر مشتریان سوخوی 35 هستند و اخیرا اندونزی و الجزایر نیز برای خرید این هواپیما اقدام کرده اند.

مصر، ونزوئلا و ویتنام نیز از دیگر مشتریان بالقوه این هواپیما هستند.

هر فروند سوخوی 35 بین 40 تا 65 میلیون دلار قیمت دارد.

ولی این مبلغ در نسخه های صادراتی تا 80 میلیون دلار نیز افزایش پیدا می کند.

پیشرفته ترین #جنگنده #روسیه، همچنان در حال آزمایش است#سوخو-57

از نظر قدرت مانور ضعیف تر از #سوخو-35 است و سرعت آن از #سوخو-30

کمتر است اما روس ها مدعی هستند این #هواپیما #نسل-پنجم و پنهانکار است و قدرت رقابت با

#اف-22

را دارد

مطالب هوانوردی را در سایت #بیت-ران بخوانید pic.twitter.com/aaYHXXdjXL

- bitrun.ir (@bitrun-ir) December 11, 2020

فلانکر در برابر هواپیماهای نسل پنجم

سوخوی 35 در برابر هواپیماهای نسل چهارم غربی حرف های زیادی برای گفتن دارد.

اما سوال اینجاست که آیا فلانکر می تواند در صحنه نبرد از پس هواپیماهای رادار گریز نسل پنجم غربی ها یعنی F-22 راپتور و F-35 نیز بر بیاید؟

قابلیت مانور سوخوی 35 در درگیری هوایی نزدیک بسیار بالاست.

اما موشک های دور برد هوا به هوای امروزی باعث می شوند نبرد تن به تن هوایی به ندرت اتفاق افتد.

البته توانایی بالای فلانکر E در حمل تسلیحات، این هواپیما را برای هدف قرار دادن اهداف دور نیز تبدیل به گزینه ای مناسب کرده است.

مهم ترین سوال این است که سوخوی 35 در برابر هواپیماهای رادار گریز چگونه خواهد بود؟

سوخو 35 فلانکر ، در نبرد هوایی تن به تن دردسر بزرگی برای F-35 آمریکایی است.

چون قابلیت مانور بسیار بالاتری دارد، اما باید دید فلانکر E تا چه حد در شناسایی به موقع F-35 پیروز خواهد بود و برای هدف گیری آن چقدر باید به F-35 نزدیک گردد.

یکی از قابلیت های مهم هواپیماهای رادار گریز این است که از فاصله مثلا 100 مایلی می توانند موشکی را به سمت هدف خود شلیک کنند.

در حالی که هواپیمای دشمن حتی توانایی پاسخگویی را نیز ندارد و برای هدف قرار دادن F-35 باید به شدت به آن نزدیک گردد.

منبع: airforce-technology ، nationalinterest