دختر نابینا چگونه فعال محیط زیست شد - وبلاگ تحصیل

به گزارش وبلاگ تحصیل، تهران (پانا) - بیست و هفتمین برنامه ماهِ ماه میزبان سیما رئیسی فعال اجتماعی روشندل و هاتف شرار خواننده و نقاش روشندل بود.

به گزارش روابط عمومی برنامه، بیست و هفتمین قسمت از برنامه ماهِ ماه با یاد و خاطره رضا برادران روحانی یکی از با اخلاق ترین و فداکارترین اپتومتریست های مشهد که سال گذشته به جمع شهدای سلامت پیوست، آغاز شد.

ابتدا هاتف شرار درباره زندگی خود گفت: من مادرزادی نابینا هستم. سال 65 در تهران و در خانواده ای فرهنگی متولد شدم. دارای یک خواهر و یک برادرم هستم. از خانواده پنج نفره ما، من، پدر و خواهرم نابینا هستیم. پدرم عباس شرار شاعر، خواهرم دکتر نرگس شرار پژوهشگر و رئیس یکی از کتابخانه های مجهز روشندلان و برادرم هانی هنرمند زبردستی در خوشنویسی و نقاشی خط است.

خط بریل را از پدرم آموختم

وی اضافه کرد: خط بریل را از پدرم آموختم و هفته ای یک بار هم معلم برای آموزش به منزل مان می آمد. تحصیلاتم را تا دیپلم ادامه دادم و در دانشگاه در رشته روانشناسی ادامه دادم و تحصیلاتم را نیمه رها کردم. پدرم از کودکی خواندن شعرهای عظیمانی همچون حافظ، سعدی و مولانا را به من آموخت. از همان دوران نیروی خاصی مرا به سمت موسیقی می کشاند و علاقه ام به این هنر بیشتر و بیشتر میشد. 14 ساله که شدم به یاری پدرم با دستگاه های موسیقی آشنا شده و جرقه فراگیری موسیقی و آواز از آن دوران در ذهن و روحم زده شد. یک سال بعد پیش استاد محمود نیک نژاد ساز سنتور را آموختم؛ گرچه فراگیری این ساز برای نابینایان به علت تراکم سیم ها کمی سخت است، اما با کوشش و پشتکار توانستم کار با این ساز را یاد بگیرم. 17 ساله بودم که ستون موسیقی به نام ساز و نوا را در ایران سپید راه انداختم و به واسطه این ستون و مصاحبه با هنرمندان توانستم با افراد زیادی در این حوزه آشنا شوم.

هاتف ادامه داد: همزمان با نوشتن برای روزنامه، کلاس هایی را برای فراگیری بیشتر سنتور پیش استاد میلاد کیایی آغاز کردم و بعد از آن 7 سال آواز را نزد استاد اکبر گلپایگانی آموزش دیدم. سال 93 اولین آلبوم خود را به نام چه میشد به بازار عرضه کردم. این آلبوم سبب شد کنسرت های زیادی را از جمله در تهران برگزار کنم و سال 95 کار ضبط آلبوم انگار نه انگار را آغاز کردم که 30 تیر ماه سال 97 منتشر شد.

نقاشی با چشمان بسته

این هنرمند نابینا به علاقه خود به نقاشی نیز اشاره نمود و گفت: من تنها نور و تاریکی را تشخیص می دهم و هیچ تصوری از رنگ ندارم، به خاطر همین با نگاه کردن به نور خورشید آن را مانند یک لامپ خیلی عظیم و گرد می بینم و تشعشعات آن را احساس می کنم و آن را به همین شکل به تصویر کشیده ام. برادر عظیمترم که جزو انجمن خوشنویسان است و دستی هم در نقاشی دارد به من یاد داد که چگونه تفکراتم را به اشکال مختلف تبدیل کنم و تئوری رنگ ها را به طور کامل به من آموخت.

وی اضافه کرد: سال 82 فردی به نام سعد الله احمدی نقاشی رئال با تکنیک رنگ روغن روی بوم نقاشی را آموزش میداد. البته آموزش به فردی که تا نوجوانی و جوانی دنیا و طرح، نقش و رنگهایش را دیده، کار راحت تری است تا فردی مثل من و خواهرم که از بدو تولد نابینا بودیم. استاد احمدی مدتی هم با من و خواهرم نقاشی را کار کرد، تا جایی که نمایشگاه گروهی را در سال 82 برگزار کردیم و پس از آن چند نمایشگاه دیگر نیز توانستم برگزار کنم و جزو اولین هنرمندان نقاش نابینا هستم.

طراحی پوستر روز دنیای نابینایان

شرار درباره طراحی پوستر روز دنیای نابینایان، گفت: چند سال گذشته این پوستر را به سفارش سازمان بهزیستی و به مناسبت روز عصای سفید و روز دنیای نابینایان طراحی کردم. برای نخستین بار بود که یک نابینا طراحی پوستر انجام می داد که مورد استقبال نیز نهاده شد.

وی در سرانجام گفت: شکرگزار خدا برای خوشبختی هایم هستم. . معلولیت محدودیت هایی را ایجاد می نماید ولی نباید از محدودیت ها هراسی داشت، فرد معلول باید حرکت کند و پویا باشد، آن موقع است که محدودیت های پیش رویش هموار می گردد. نیازمند حمایت های معنوی در کارهایم هستم. آرزو دارم که روزی بتوانم هنرم و فرهنگم را به دورترین نقاط دنیا بشناسانم.

سیما رئیسی چشم و چراغ چابهار

در بخش دوم برنامه گفت و گو با سیما رئیسی فعال اجتماعی ادامه یافت. وی که به چشم و چراغ چابهار شهرت دارد درباره ادامه تحصیلات تا مقطع دکترا با وجود از دست دادن بینایی اش گفت: من از بدو تولد دچار بیماری آب سیاه چشمی بودم. این بیماری به دلیل بالا رفتن فشار داخل چشم ایجاد و باعث لرزش و تکان خوردن دائمی چشم ها می شد. ضعف عملکرد چشم هایم باعث شده بود نتوانم درس ها را یاد بگیرم و در همان کلاس اول بود که معلم ها نتوانستند به من خواندن و نوشتن یاد دهند. تا آن موقع هم کسی مشابه با شرایط من به مدرسه نیامده بود و معلم ها در این زمینه هیچ اطلاعی نداشتند؛ به این دلیل که در منطقه ما نابینایان را مثل عقب مانده های ذهنی می دانند و حق تحصیل را برای شان قایل نیستند، خصوصا زمانی که من بچه بودم این فرهنگ بیشتر از الان وجود داشت. معلم ها هم به خاطر تأثیر همین فرهنگ من را عقب مانده می دانستند و به پدر و مادرم می گفتند که دخترتان را به مدرسه استثنایی ها ببرید.

وی اضافه کرد: سه سال نخست دبستان را در مدرسه استثنایی گذراندم، اما خوشبختانه آن موقع کتاب های مدرسه عادی با مدرسه استثنایی تفاوتی نداشت. در واقع من همان درس های بچه های عادی را می خواندم، اما با یاری معلم دلسوزی که وقت خیلی زیادی برایم می گذاشت، حمایت های او باعث شد بتوانم سال چهارم دبستان را در مدرسه عادی بگذرانم و بعد از آن تا سرانجام دوران تحصیل کنار بچه های عادی درس بخوانم. همواره به دلیل نوع رفتار و نگاه مردم بحران های روحی با من همراه بود. می خواستم مثل بقیه زندگی کنم، اما سنت های غلط مرا از مسیرم دور نموده بود. سنت هایی که اجازه نمی داد دیگران با من مثل یک دختر عادی برخورد نمایند. تمام دوران کودکی و نوجوانی را با این سختی ها گذراندم و روحیه و اعتمادبه نفسم را از دست داده بودم. البته با تمام این مسائل دیپلم را گرفتم و هیچ وقت نمی خواستم تسلیم شرایط بشوم، هیچ گاه کوشش کردن برایم سرانجام نداشت و حالا زمانی رسیده بود که با دریافت دیپلم از نظر خیلی ها به آن جایی که باید رسیده بودم. درحالی که خواسته من چیز دیگری بود و به همین دلیل تمام وقت و انرژی ام را صرف درس خواندن برای کنکور کردم. درس خواندنی که فشار چشم هایم را بالاتر برد و در نهایت بینایی چشم هایم را از دست دادم.

پدرم نقش بسزایی در پیشبرد اهدافم دارد

رئیسی ادامه داد: همان روزهایی که دانشگاه قبول نشده بودم و به طور کامل نابینا بودم، روزهای سرگردانی من بود. روزها و شب ها را پشت سر می گذاشتم و فقط با خودم فکر می کردم که من کجای این دنیا هستم؟ از زندگی چه می خواهم؟ و... اما یک هفته بعد، نتایج دانشگاه آزاد آمد و من رشته علوم سیاسی دانشگاه زاهدان را قبول شده بودم. هر چند خانواده ام به این دلیل که نگران شرایط جسمی ام بودند، حتی اجازه نمی دادند نتایج کنکور آزاد را ببینم و با رفتن من به زاهدان مخالف بودند، اما در نهایت بر سر حرف و خواسته ام پافشاری کردم و دانشجوی رشته علوم سیاسی دانشگاه زاهدان شدم. پدر من از افراد سرشناس چابهار است و همواره در همه مراحل تحصیل ما را همراهی نموده است. هنوز هم هستند کسانی که وقتی من را می بینند به پدر و مادرم می گویند چطور به دخترتان اجازه تحصیل دادید. البته من از آنها سرسخت تر هستم و با فعالیت های اجتماعی که دارم، سعی در کمرنگ کردن تفکرهای غلط دارم.

سیما رئیسی به نقش پدرش در پیشبرد اهدافش اشاره نمود و گفت: پدرم از معتمدین چابهار است که چندین سال قبل هم عضو شورای شهر بوده و مردم او را قبول دارند. او می گوید چون سیما علوم سیاسی خوانده با بقیه فرق دارد و می تواند حرف های مهمی بزند. من هم با پدرم در همه این جلسه ها و همنشینی ها شرکت می کنم تا کم کم این فرهنگ اصلاح گردد و مردها به پذیرش رأی و نظر خانم ها عادت نمایند.

وی اظهار کرد: در دوران تحصیل دوستان خیلی خوبی داشتم که هم در خوابگاه برای انجام امور شخصی و هم در کلاس درس برای انجام امور درسی به من یاری می کردند. اما نه می توانستم جزوه ای بنویسم و نه از روی کتابی بخوانم، از هم کلاسی ها می خواستم که از روی کتاب بخوانند و صدای شان را برایم ضبط نمایند و اینگونه تا مقطع دکترا در رشته علوم سیاسی که رشته مورد علاقه ام است ادامه دادم.

آرزو دارم که بحث آموزش را در سیستان و بلوچستان به صورت جدی پیگیری کنم

این فعال اجتماعی گفت: درحال حاضر هم مدیرعامل انجمن نابینایان چابهار هستم و مهمترین برنامه ای که برای آنها در نظر دارم، بالا بردن سطح سوادشان است. بخش دیگری از فعالیت هایم این است که سعی می کنم در جمع مردها بیشتر حاضر شوم. جمع هایی که هیچ زنی را راه نمی دهند و عادت ندارند که زن را در بین خودشان ببینند. دخترها و پسرهای نوجوان زیادی داریم که با تمام وجود می خواهند درس بخوانند و پیشرفت نمایند، اما نه امکاناتی برای تحصیل شان وجود دارد و نه جامعه پذیرای شان است. من می خواهم صدای مطالبه گری آنها باشم و بگویم همان طور که سیما رئیسی توانست درس بخواند، بقیه افراد معلول و نابینا هم می توانند. از طرفی کوشش می کنیم در انجمن نابینایان چابهار با جلب حمایت های مردمی و بهزیستی فعالیت های موثری برای قراردادن افراد نابینا در شرایط تحصیل انجام دهیم.

وی در سرانجام گفت: من در حال حاضر فعال محیط زیست هستم، پژوهش هایی را درباره زنان بلوچ انجام می دهم و آرزو دارم و کوشش می کنم در منطقه سیستان و بلوچستان بحث آموزش را به صورت جدی پیگیری و دامنه پژوهش هایم را در حوزه زنان و معلولان گسترده تر کنم. دعا می کنم که روزی همه ما به گونه ای زندگی کنیم که لذت زندگی را به معنای واقعی بچشیم.

ویژه برنامه ماهِ ماه با مشارکت مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی فراوری شده است که با اجرای اسماعیل باستانی، سردبیری مهدی حاجی میرآقا، کارگردان هنری حسن نظری و تهیه نمایندگی سیدمحمدحسین پورفاضلی در ایام ماه مبارک رمضان هر شب از ساعت 19 از شبکه سلامت سیما پخش می گردد.