لزوم همبستگی جهانی برای فرار از بیماری نوظهور کرونا - وبلاگ تحصیل

به گزارش وبلاگ تحصیل، با شیوع موج جدید بیماری کرونا در کشور و با وجود افزایش آمار مبتلایان و فوت شدگان، اما هنوز عده ای آن را جدی نگرفته یا گمان می نمایند رویین تن هستند و قرار نیست مبتلا شوند. حال آنکه اینها بمب های متحرکی هستند که با تردد در جامعه بسیاری را که ماه ها در شرایطی سخت پروتکل ها را رعایت نموده به این ویروس خطرناک مبتلا می نمایند.

جواد مجابی؛ شاعر، نویسنده، طنزپرداز و نقاش از چهره های سرشناس حوزه فرهنگ و هنر است که یک ماه پیش به بیماری همه گیر کرونا مبتلا شد و سه هفته با سختی های این ویروس نوظهور مبارزه کرد. او از جمله کسانی است که ماه ها خود را در خانه قرنطینه و پروتکل ها را به دقت رعایت کرد، اما با بی مبالاتی عده ای به این ویروس مبتلا شد.

وی در گفت وگو با خبرنگار ایبنا در توضیح شرایط بیماری خود، بیان نمود: از اسفندماه با فراگیر شدن کرونا، از منزل بیرون نمی آمدم و تقریبا خانه نشین بودم و خیلی احتیاط کردم. در این ماه ها تنها یک بار به خواهش دوستی برای سخنرانی در یک مراسم از خانه بیرون رفتم که در آن جلسه هم با موضوع کرونا حرف زدم و یکی دو نفر هم برای دیدنم به خانه آمدند، لذا نمی دانم چه کسی ناقل بوده و چگونه مبتلا شده ام.

نویسنده کتاب یادداشت های بدون تاریخ ادامه داد: از 6 تیرماه دچار تب های شدید شدم که ادامه دار بود و درجه آن بالا می رفت. روزهای دشواری بود. بعد از 10 روز معالجه با روش های مختلف، به این نتیجه رسیدم که آزمایش کرونا بدهم و واقعا تصور نمی کردم بعد از چند ماه قرنطینه و رعایت احتیاط به کرونا مبتلا شده باشم، ولی آزمایش خلاف آن را نشان داد.

مجابی اضافه کرد: حدود 20 روز درگیر بیماری بودم. تب شدید، بی اشتهایی، بی خوابی، کابوس، بی قراری زیاد و نوعی ضعف عمومی در بدن داشتم. در این مدت با یاری پزشکان و پرستاری دختر و همسرم، کم کم عوارض بیماری کم شد و اوایل مرداد به جایی رسید که حس کردم دوباره موجود سابق می شوم، موجود سابقی که قدرش را نمی دانستم. این بیماری نشان داد که چقدردنیا و عمرمان ناپایدار است و هرآن ممکن است بیماری انسان را به کام مرگ بکشاند.

این شاعر و طنزپرداز در ادامه گفت: جزو اولین کسانی بودم که درباره کرونا مقاله نوشتم، شعر گفتم و سخنرانی کردم؛ درباره اینکه روزگار کرونایی چگونه است و دوران پساکرونایی چگونه خواهد بود، پیشنهاد اندیشمندان برای بشر در دوران پساکرونا چیست، کرونا چگونه بر فرد و جامعه تأثیر می گذارد، کجا ما تقصیر داریم و کجا این بیماری ستمگر و ... . لذا ابتلا به این بیماری برای خودم خیلی غافلگیرنماینده بود.

صاحب مجموعه شعر وطن روی کاغذ با اشاره به جنبه های روانی و همچنین وجوه ملی و فراملی شیوع بیماری کرونا، بیان نمود: باور دارم پزشکان و پرستاران ما فوق العاده انسانی، زیبا و شکوهمند انجام وظیفه می نمایند، اما عده ای از هموطنان با سهل انگاری و مسامحه، جان خود و دیگران را به خطر می اندازند. آنچه برای من مهم است، اینکه هنوز یک همبستگی دنیای برای فرار از این بیماری نوظهور و فراگیر ایجاد نشده و هر کشور دنبال منافع خود است. حال ببینید با فراوری و عرضه واکسن کرونا، چه بازار سیاهی به راه خواهد افتاد و در دولت های مختلف دنیا عده ای برای سود بیشتر از این اوضاع دست به هر تلاشی می زنند.

وی تأکید کرد: تا زمانی که اینگونه باشیم، انگار گاهی چنین بلاهایی حق ماست. این استبداد ذهنی و خودشیفتگی باید روزی تعدیل گردد. دنیا باید اندکی به اخلاق شرافت مندانه انسانی بازگردد و به آن بیاندیشد. سیاستِ بی اخلاق و اقتصادِ بداخلاق زیان آور است. هنوز یک تلاش جمعی برای کنترل و غلبه بر این بیماری حاصل نشده است. همه باید با هم اندیشی و سازگاری فرهنگی، برای این بلای فراگیر چاره ای بیاندیشیم.

این نویسنده و شاعر پیشکسوت در سرانجام گفت: گاهی گمان می کنم پس از کرونا تغییراتی در سیستم سرمایه داری و اقتصاد دنیا، حتی مناسبات دولت ها پدید خواهد آمد. امیدوارم همه ما در رویارویی با این بلای دنیاگیر، کمی به تغییر خودمان فکر کنیم. همه ما احتیاج به یک بازاندیشی داریم.

در این زمینه در ایبنا بخوانید

ویروس کرونا منتظر یک لحظه غفلت ماست

آرزوی یک نفس کشیدن ساده را داشتم

بدترین چیز درباره کرونا دست کم دریافت آن است

هیچ دقیقه ای آرام نداشتم/مردم به جای ترسیدن احتیاط نمایند

همه باید مسئولانه بیماری کرونا را جدی بگیریم

چرا پزشک و پرستار باید تاوان بی مبالاتی عده ای را بدهند؟